مطالبه اجرت المثل ایام زناشویی یکی از حقوق ویژه ای است که شرع و قانون برای زنان در نظر گرفته و به طور کلی اگر زن در طول زندگی مشترک و در خانه همسر خود، کاری انجام دهد که موظف به انجام آن نیست، مستحق پاداشی است که به آن اجرت‌المثل ایام زوجیت گفته می‌شود ،در این مقاله قصد داریم به طور مفصل با قوانین مطالبه اجرت المثل ایام زوجیت و تمام شرایط تعلق اجرت المثل زناشویی به زوجه و در نهایت نحوه محاسبه تعیین میزان اجرت المثل ایام زناشویی بپردازیم ،با ما همراه باشید.
اجرت المثل ایام زناشویی چیست؟
به طور کلی هرگاه کسی از دیگری انجام کاری را بخواهد که وظیفه او نیست، اجرت انجام آن کار با آمر است. لذا در خانواده به موجب شرع و قانون حاکم بر جامعه ما، زن موظف به انجام امور منزل نیست. پس اگر مردی از زنش بخواهد کارهای منزل را انجام دهد و زن نیز قصدش از انجام آن کارها تبرعی ( مجانی) بودن نباشد، می تواند با طرح دعوی اجرت آن کارها (اجرت المثل ایام زناشویی) را دریافت نماید.
شرایط تعلق گرفتن و تعیین میزان اجرت المثل زوجه با دادگاه و کارشناس این امر می باشد که به طول مدت زندگی و کارهایی که زن انجام داده و مسائل دیگر که متخصصین می دانند بررسی و معین می گردد. اجرت‌المثل یکی از حقوق ویژه‌ای است که شرع و قانون برای زنان در نظر گرفته است. زن وظایف خاصی در زندگی زناشویی دارد که توسط قانون و شرع برشمرده شده است. مطابق قانون به محض ازدواج، میان زوجین وظایف و تکالیفی برقرار می‌شود که آنها باید نسبت به یکدیگر آن را انجام دهند. این وظایف شامل تمکین عام و تمکین خاص است.
برخی کلمات رایج در مبحث اجرت المثل ایام زناشویی
- تمکین عام
تمکین عام به معنای حضور زن در زندگی مشترک و عمل به وظایفی است که شرع و قانون تعیین کرده است. مثلا زن شرعا نمی‌تواند بدون اجازه همسرش از خانه خارج شود. ادامه تحصیل و کار کردن زن در خارج از منزل نیز باید با اجازه شوهر باشد، هر چند در حال حاضر بسیاری از زنان این حقوق را در عقدنامه دریافت می‌کنند.
- تمکین خاص
تمکین خاص نیز به معنای عمل کردن زن به وظایف زناشویی است.
- اجرت‌المثل
حال اگر زن در طول زندگی مشترک و در خانه همسر خود، کاری به جز این موارد را به دستور شوهر انجام دهد، مستحق پاداشی است که به آن اجرت المثل ایام زوجیت گفته می‌شود.
چه عواملی در تعیین میزان اجرت المثل ایام زناشویی درنظر گرفته می شوند؟
کارشناسی پرونده‌های اجرت المثل ایام زناشویی نیز مانند تمام امور حقوقی شامل فوت و فن‌های خاصی است که کارشناسان با دقت خاصی نسبت به تعیین میزان اجرت المثل زوجه رسیدگی می‌کنند. مثلا به زنان شاغل در خارج از منزل همیشه اجرت‌المثل کمتری تعلق می‌گیرد.
در قانون و شرع زن مالک دارایی و پولی است که به دست می‌آورد و حال اگر با توافق شوهر، او در خارج از منزل کار میکند، الزامی ندارد که حتی یک ریال از درآمد خود را به همسرش بپردازد یا اینکه در منزل خرج کند.
در بحث شرایط تعلق گرفتن اجرت المثل وقتی زن بیرون از خانه شاغل باشد، طبیعتا وقت کمتری برای کارهای منزل می‌گذارد، هر چند ممکن است استثنا‌هایی وجود داشته باشد و زنی در عین اشتغال در خارج از منزل همه وظایف خود را انجام دهد؛ اما این فرض چندان منطقی نیست زیرا کار در منزل بر اساس وقت تنظیم می‌شود و زنی که در ساعت ۵ بعد از ظهر به خانه می‌رسد، نمی‌تواند مانند زنی که از صبح در خانه است، کار و فعالیت داشته باشد.
نکته جالب اینکه زنانی که فقط خانه‌دار هستند، در زمان کارشناسی برای تعیین میزان اجرت المثل زوجه، رقم‌های بهتری دریافت می‌کنند. تحصیلات زن نیز مساله دیگری است که در اجرت المثل ایام زوجیت موثر است. استدلال این نظریه نیز این است که دستمزد یک پرستار با تحصیلات لیسانس بسیار بیش از دستمزد پرستاری با تحصیلات دیپلم است. پایگاه اجتماعی، شئون زن، شغل پدر، محل زندگی در زمان مجردی و تحصیلات در زمان تجرد و بعد از ازدواج هم در افزایش میزان اجرت‌المثل تاثیر قابل توجهی دارد.
تعداد فرزندان نیز از دیگر موارد موثر در کارشناسی تعیین میزان اجرت المثل زوجه است. اگر فرزندان مادری دختر باشند، اجرت‌المثل کمتری به او تعلق می‌گیرد چون فرض بر این است که در خانه دختر همیشه کمک حال مادر است؛ حال آن که در خصوص پسرها چنین مساله‌ای همیشگی نیست. اگر مادری فرزند خود را از شیر خود تغذیه کرده باشد نیز مشمول دریافت اجرت‌المثل بیشتری است . اینکه زنی در هنگام ازدواج، فرزند یا فرزندان قبلی همسرش از زن سابقش را نیز بزرگ کند، باز هم سبب افزایش میزان اجرت المثل ایام زناشویی می‌شود.
ممکن است مردی بخشی از ایام زندگی خود را در ماموریت کاری خارج از کشور یا مثلا زندان گذرانده باشد. این مساله نیز در کاهش یا افزایش اجرت‌المثل موثر است. از دیگر شرایط تعلق اجرت المثل زناشویی این است که معمولا برای ایام عقد و زمانی که زن در خانه پدرش است و با همسرش دچار مشکل می‌شود، اجرت‌المثلی تعلق نمیگیرد.
شرایط تعلق اجرت المثل زناشویی در قانون:
حق زوجه برای گرفتن اجرت المثل ایام زناشویی مستند به دو ماده قانونی است:
۱- ماده ۳۳۶ قانون مدنی : «هر کس بر حسب امر دیگری اقدام به عملی کند که عرفا برای آن عمل اجرتی بوده یا آن شخص عادتا مهیای آن عمل باشد، عامل مستحق اجرت عمل خود خواهد بود؛ مگر اینکه معلوم شود که قصد تبرع (رایگان) داشته است»
۲- بند الف تبصره ۶ ماده واحده قانون اصلاح مقررات مربوط به طلاق مصوب ۲۸ آبان سال ۱۳۷۱ مجمع تشخیص مصلحت نظام : «چنانچه زوجه کارهایی را که شرعا بر عهده وی نبوده، به دستور زوج و با نداشتن قصد تبرع انجام داده باشد و برای دادگاه نیز ثابت شود، دادگاه اجرت‌المثل کارهای انجام‌شده را محاسبه و به پرداخت آن حکم میکند»
بنابراین زوجه می‌تواند با استناد به مواد فوق در صورت حصول شرایط تعلق گرفتن اجرت المثل ، حق خود را از زوج مطالبه کند.
به چه زنانی اجرت المثل ایام زناشویی تعلق نمی گیرد؟
دادگاه در مورد شرایط تعلق گرفتن اجرت المثل به زوجه طبق قانون عمل میکند اما در مواردی اجرت المثل ایام زناشویی به زن تعلق نمیگیرد که عبارتند از:
- زنی که در خانه به قصد تبرع یعنی به رایگان و در راه رضای خدا کار می کرده است.
- زنی که فعالیت خانه داری را به عنوان شرط ضمن عقد قرار داده باشد.
- زنی که به علتی غیر از عسر و حرج تقاضای طلاق داده باشد.
- زنی که همسرش وی را به خاطر تخلف از وظایف همسری یا سوء اخلاق و رفتار طلاق می دهد.
نکته:
اگر به هر دلیل امکان تعیین میزان و مطالبه اجرت المثل زوجه نباشد (یکی از دلایل بالا) نوبت به نحله می رسد و نسبت به تعیین نحله اقدام می شود. بنابراین نمی توان هم اجرت المثل ایام زناشویی گرفت و هم درخواست پرداخت نحله کرد.
در تعیین نحله، دادگاه با توجه به وضع مالی زوج و زحمات زوجه مبلغی را به عنوان نحله تعیین می کند که به زوجه بپردازد و در نحله نیازی به تعیین کارشناس نیست و قاضی باید راجع به وضعیت مالی زوج تحقیق و با توجه به زحمات زن مبلغ متناسبی بابت نحله معین کند.
درآمدهای هزینه شده در خانه شوهر
در قانون حمایت از خانواده تاکید شده است که اگر زوجه کارمند باشد و ماحصل دسترنج و دستمزد خودش یا حقوق ماهیانه خودش را در منزل زوج مصرف کند این مبلغ علاوه بر اجرت المثل قابل وصول است. بر اساس ماده ۳۰ قانون حمایت از خانواده اجرت المثل ایام زناشویی برای کاری است که زن در خانه شوهرش انجام می دهد اما خانمی که شاغل است و حقوق خود را در خانه همسر مصرف کرده است، می تواند آن را به طور تمام و کمال مطالبه کند.
ماده ۳۰ قانون حمایت از خانواده مصوب سال ۱۳۹۱ اعلام می دارد:
در مواردی که زوجه در دادگاه ثابت کند به امر زوج یا اذن وی (یعنی یا اینکه همسرش به او گفته که حقوق خود را خرج کن یا اینکه اجازه گرفته و خرج کرده است) از مال خود برای مخارج متعارف زندگی مشترک (مال خود یا حقوق ماهیانه خود یا ارثی که به خانواده همسر آورده است) که بر عهده زوجه است هزینه کرده و زوج نتواند قصد تبرع زوجه را اثبات کند می تواند معادل آن را از وی دریافت کند.
