در قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران در مواد قانونی متعددی به حقوق متقابل زن و شوهر و زندگی زن جدا از شوهر پرداخته است. یکی از مهمترین مسائلی که در زندگی زوج و زوجه ممکن است پیش بیاید بحث زندگی زن جدا از شوهر است که در شرایط خاصی و قوانین مدنی خاصی امکان پذیر است که در این قسمت از نکات حقوقی امور خانواده دادمان به آن میپردازیم.
-
طبق مواد ۱۱۱۴ و ۱۱۱۵ قانون مدنی زن نمی‌تواند مسکن مستقلی برای زندگی جدا از شوهرش اختیار کند، اِلا اینکه در یک منزل برای زن خطر جانی، مالی و یا شرافتی وجود داشته باشد که در این صورت زن می‌تواند مسکن جداگانه‌ای برای خودش انتخاب کند و اگر به این علت زن مسکن جداگانه‌ای اختیار کرده باشد باز هم نفقه او بر عهده شوهر است.
-
طبق ماده ۱۱۰۷قانون مدنی مسکن جزیی از حق نفقه زوجه می باشد و زوج مکلف است که مسکن مناسبی برای خانواده خود تهیه کند.
-
نکته دیگر این ماده این است که مسکن تهیه شده باید متناسب با شان و مرتبه اجتماعی زن باشد و در غیر اینصورت زن می تواند از سکونت در آن خانه ممانعت کند.
-
بر اساس ماده ۱۱۱۴ قانون مدنی زن باید در منزلی که شوهر تعیین می‌کند سکنی نماید مگر آنکه اختیار تعیین منزل به زن داده شده باشد.
-
همچنین طبق ماده ۱۰۰۵ قانون مدنی اقامتگاه زن شوهردار همان اقامتگاه شوهر است.
-
البته اگر در زمان عقد شرط انتخاب محل سکونت را به زن داده باشند دیگر اختیار انتخاب مسکن بر عهده او خواهد بود و اگر زوجه بخواهد در خانه‌ای زندگی نکند قانون هم به استناد شرط ضمن عقد حق را به او می‌دهد.
2 Responses
سلام عزیز جانم…
تو اینستا که جوابمو ندادین،
قربونتون برم ی سوال ازتون دارم
اگه همسر سه سال به صورت شفاهی قول مکانی برای رفتن بده وبزنه زیرش واز طرفی حال دل من برای همسر مهم نباش وببینه من تو اون شهری که هستم روزای خوب ندارم و ناخوش احوالم.تکلیف اینجا چیه؟
متاسفانه چون شفاهی بوده هیچ پبگرد قانونی نداره